Gezegende Vladimir Ghika

Na een korte biografie van deze hedendaagse Gezegende te ontdekken, biedt dit boekje ons vele gebeden in verband met deze Roemeense priester die in Frankrijk is opgeleid en die een deel van zijn leven in dit land heeft geleefd.

Vladimir Ghika werd op 25 december 1873 geboren in Constantinopel, waar zijn vader diplomaat was, in een prinselijke familie van Roemenië. Gedoopt en geconfirmeerd in de orthodoxe kerk, de religie van zijn ouders, komt hij in 1879 aan in Frankrijk, zijn toekomstige land van verkiezing waar hij al door zijn moeder mee verbonden is. Als student in Toulouse en vervolgens in Parijs verwerft hij een subtiele en diepgaande menselijke en geestelijke vorming die hem openstelt voor de schatten van de katholieke kerk, waar hij zich in 1902 bij aansluit. Hij onderneemt kerkelijke studies in Rome die worden afgesloten met een doctoraat in de theologie, en veel later, in 1923, met de priesterwijding voor het bisdom Parijs.
Hij leidt vele diplomatieke, intellectuele en apostolische activiteiten tegelijkertijd en oefent zijn ambt uit in Parijs, waar zijn leven wordt gevoed door vele geestelijke vriendschappen en wordt afgewisseld met talrijke reizen naar Rome, Australië, Japan, Argentinië...
De Tweede Wereldoorlog verraste hem in een Roemenië dat later aan de communistische krachten werd onderworpen. Al snel wordt hij gezien als een obstakel voor de bevestiging van de marxistische ideologie en wordt hij gearresteerd en gevangen gezet in de buurt van Boekarest. Twee jaar later, in mei 1954, stierf hij op tachtigjarige leeftijd aan de gevolgen van zijn detentie.
Hij wordt gevierd op 16 mei.

"Wie zich uitkleedt voor anderen, zet Christus aan."

Wit haar en baard, zeer zachte ogen, het hoofd een beetje naar voren gebogen, zijn silhouet zonder dikte gaf een indruk van vermoeidheid en kwetsbaarheid. Men verwachtte hem elk moment te zien struikelen.

Men moest hem zien lopen met zijn gelijkmatige en soepele bergwandeling om te begrijpen dat deze zwakkeling onvermoeibaar was en dat hij pas zou stoppen met dienen en zegenen als hij, versleten met een touw, binnenkwam in het leven van zijn God. Zijn zwakte was echter echt, maar het werd op mysterieuze wijze in hem een duce en onweerstaanbare kracht. Er was niets anders aan de hand dan zijn gang.

Hij leek te wachten, beschikbaar als een boot, allemaal buiten vliegend, kijkend naar de gunstige wind, ik bedoel de roep van de voorzienigheid in al zijn vormen.
- Graaf Pierre de Briey.