Het wonderbaarlijke leven van Mariam Baouardy

Mariam Boudewijn is geboren op 5 januari 1846 in Abellin in Galilea. Op 3-jarige leeftijd, verweesd door haar beide ouders, werd ze alleen gelaten met haar broer Paul. Haar oom neemt haar mee naar Alexandrië waar haar familie is geëmigreerd en met geweld met haar wil trouwen als ze pas 12 jaar oud is. Ze weigert, loopt weg naar een voormalige moslimknecht die haar vraagt zich tot de islam te bekeren. Geconfronteerd met haar verontwaardigde weigering, laat hij zich meeslepen, snijdt hij haar keel door met een kromzwaard... en laat hij haar voor dood achter op een vuilnisbelt.
Ze wordt op wonderbaarlijke wijze genezen op voorspraak van de Maagd Maria en wordt geplaatst in een familie die ze als dienares volgt in Libanon, vervolgens in Frankrijk, waar ze het Karmelietenklooster in Pau binnengaat. Vervolgens nam ze deel aan de stichting van het Karmelietenklooster van Mangalore in India en aan het Karmelietenklooster van Bethlehem, waar ze op 33-jarige leeftijd stierf ten gevolge van een bouwongeval: een parcours in overeenstemming met de profetie die de Heilige Maagd voor haar had uitgestippeld tijdens haar wonderbaarlijke genezing.
In 1983 zalig verklaard door Johannes Paulus II, werd ze in 2015 heilig verklaard door Paus Franciscus. Op 4 juli 1875 getuigt Mariam Boudewijn van haar liefde voor Frankrijk en Syrië door deze verbazingwekkende profetie te doen: "Er zal een tijd komen die ver lijkt, heel ver in de ogen van de mens, maar in de ogen van God is het niet ver, wanneer Frankrijk ook koningin zal zijn... Ze zal over Syrië regeren... Oh! Wat mijn hart verheugt is dat Syrië bij Frankrijk zal horen". De regio heeft vier eeuwen lang onder Ottomaanse heerschappij gestaan. En dan te bedenken dat dat van 1922 tot 1946 was.
In dit vandaag verwoeste Midden-Oosten klinkt een voorgevoel van zuster Mariam in extase, in Bethlehem, en dat moeders zich met wanhoop kunnen redden: "Toen ik mij als een onvruchtbaar land zag, riep ik de Heer uit. Ik zei tegen hem: "Mijn land is droog en verschroeid, stuur hem je dauw... Mijn lippen zijn droog, ik kan ze niet bewegen om je bij mijn hulp te roepen. Heer, stuur uw dauw naar dit onvruchtbare land, zodat het weer kan leven."

In de media:
"De goede Heer kiest vaak het kleinste ding om zijn glorie te manifesteren. Dit is wat er gebeurde in het geval van Mariam Boudewijn (1846-1878). Als jonge Palestijnse wees is ze naar Frankrijk gevlucht om te ontsnappen aan een oom die met geweld met haar wil trouwen. Als ze het Karmelietenklooster in Pau binnengaat, wordt ze gezegend met onschatbare mystieke genaden (ze herleeft het Lijden, praat met Christus en de Heilige Maagd, heeft extase, etc.). Nadat ze haar hele leven haar eenvoud heeft bewaard, brengt ze haar intuïties en openbaringen over in een enigszins kinderachtige taal. Als ze streng en veeleisend is voor zichzelf, heeft ze een grote zachtheid voor anderen. Ze heeft geduldig alle beproevingen doorstaan die Christus voor haar in petto had, die haar stuurde om deel te nemen aan de stichting van een klooster in India, en vervolgens naar Bethlehem, waar ze op 33-jarige leeftijd stierf.
Een opbouwend leven dat Frankrijk en het Nabije Oosten met elkaar verbindt in de persoon van een nederige karmelietes.
Blandine Fabre, voor The New Man