Dijon. Ze is zesentwintig jaar oud. Ze stierf echt met liefde voor Christus, na maanden van fysiek en moreel lijden. Geboren te Bourges in 1880, eerste prijs piano op dertienjarige leeftijd, is deze jonge kunstenares ook een onvergelijkbare vriendin van haar familie.
Op 2 augustus 1901 ging ze de Karmel van Dijon binnen en bloeide er op in de stilte van de contemplatie, stralend met het geluk van een totale vergetelheid van het zelf. Na een geestelijke nacht legt ze in 1903 haar geloften af en schrijft vervolgens op 21 november 1904 haar gebed "Mijn God, Drie-eenheid die ik aanbid", dat sindsdien in de hele christelijke wereld wordt gevierd. Johannes Paulus II zalig verklaarde haar op 25 november 1984. "De structuur van zijn spiritueel universum, de inhoud en de stijl van zijn theologisch denken zijn van onfeilbare dichtheid en consistentie" (Mans Urs von Balthasar).
Het palet (de spirituele doctrine is breed, van een zeldzame rijkdom en van grote actualiteit. Ze is "een zekere gids" (Johannes Paulus II) om te leren leven in intieme gemeenschap met God in het hart van het moderne dagelijkse leven. Het is een voorbeeld van een liefde die diep en blijvend geluk brengt. In de hedendaagse interreligieuze dialoog is ze een buitengewone getuige van de Drie-eenheid, en deze grote biografie zal de lezer in staat stellen om het hart van deze vertederende, gevoelige en nauwe persoonlijkheid te ontdekken.
Als krachtige profeet van de aanwezigheid van God in ieder mens, nodigt Elizabeth de pelgrims van het Absolute uit om zich krankzinnig open te stellen "voor het Licht, voor de Liefde, voor het Leven".
