Voor velen is armoede een schandaal; lange tijd werd het beschouwd als een straf. Toch leggen mannen en vrouwen een gelofte van armoede af en kiezen die als partner in hun leven.
In onze wereld, waar de zoektocht naar "steeds meer" het vaakst onbehagen verhult, geeft een hedendaagse kartuizer ons zijn leer over de betekenis en de rijkdom van de veronderstelde, zo niet vrij gekozen, armoede.
Uitgaande van de bronnen van de Bijbel en de monastieke ervaring gaat het in het bijzonder in op de betekenis van armoede en de kritiek op de rijkdom in het Oude Testament; het gebed van de armen; hoe te leven in de navolging van Christus die bij uitstek als "de armen" wordt beschouwd; contemplatieve armoede. Mede op basis van zijn ervaring laat de auteur zien in hoeverre het feit dat hij zichzelf als klein en arm erkent, zin geeft aan de mysteries van het leven, het lijden, de beproeving, de eenzaamheid, de zonde, de vergeving, de dankbaarheid, de overgave, de lof, de vreugde en de vrede.
De arme man loopt niet voor zichzelf weg. Het arme ding is ons ontmaskerd.
